Yeni girmiş çağına onüç ondört yaşında,
Bir yiğitten aldığı sevdâsı var başında.

Kimselere açmamış gizli dertten muzdarip,
Söz düşmez ki kadına arada kalmış garip.

Taliplisi çok olur çakır elâ gözlü’nün,
Ne yazık sesi çıkmaz gönüldeki sözlü’nün.

Söz kesildi bir gece görmediği birine,
Üç evlek tarla düştü başlığının yerine.

Düğün dernek kurulup üç gün üç gece sürdü,
Yüzüne duvak vurup yeni evine vardı.

Günden güne alıştı küllenirken yarası,
Belediği bebeği sallamanın sırası.

Gün günden kötü gelip yoksulluğa alıştı,
Gönlüne küstü lâkin bahtı ile barıştı.

Üç evlât doğururken can yoldaşı eşine,
Zemheride ansızın bir hâl geldi başına.

Çok sevdiği eşini kürekli’nin derede,
Ormancı vurup gitmiş çok kısa bir sürede.

Eşeğinin sırtında bir çeki odun kalmış,
Bir çeki odun için onun canını almış.

Cansız kalan bedeni indirildi dereye,
Soydular işliğini yapışırken yâreye.

Can yoldaşı yok artık kaldı yalnız başına,
İki büyük kayını zehir kattı aşına.

Karısının üstüne kuma yapmak niyeti,
Şer’an düşmez olsa da verecektir diyeti.

Ulema’ya danışıp almış icazetini,
Bir deve kesip dağıt komşulara etini.

Baba arada kalmış dinletemez sözünü,
Kardeş kardeşi vurup dövdürecek dizini.

Gelinini çağırdı kayınbaba sonunda,
Burdan rahat olursun sen babayın yanında.

Diyerek gönderirken babasının yanına,
Kayınların sen varken kıyacaklar canına.

İstemeden ayrıldı boş kalan ocağından,
Üç küçük yavrusunu aldılar kucağından.

Baba evinde bile hiç rahat edemedi,
Yavrular ağlasa da yanına gidemedi.

Yaşlıca bir adama başlık alıp verdiler,
Bindirdiler bir ata gidişini gördüler.

Günler gelip geçerken dört yavru daha oldu,
Hep kötüye giderken gözleri yaşla doldu.

Kader demişler o’na kaderi onsun diye,
Zebercetten tahtına sevdiği konsun diye.





....................Kardelen26