HER İKLİM HAZANDI...
Bir kış gecesi
Çığlık gibi düştü ölüm Buzlu duvarlarına Odanın… Mutluluk Cam kırığı gibi düştü çocuğun ellerinden dağıldı odanın dört bir yanına... ne güzeldi yıllar Yaşlanıp Ele ayağa düşmeyinceye kadar… Her iklim hazan Azar azar Düşerdi kadının bedenine Acılar… Yatağa mahkum. Tutmazdı eller ayaklar… Pencereden bakar Yağmurlar akardı gözlerinden Kadının. Sitem etmezdi Gülerdi acılı kaderine… Umuttu aşı Yaşını sorarsan Sancılı çileli bir ömür… susardı… bir şey sorsan gözleri konuşurdu kadının… yedi yıl… yedi mevsim… bir nefesti hayata bağlayan… ölüm gelmişse ha bir nefes fazla ha bir nefes eksik başım gözüm üstüne derdi kadın… Bir kış gecesi Çığlık gibi düştü ölüm Buzlu duvarlarına Odanın… Çocuğun ellerinde Nefessiz Öylece Yığılıverdi . Tek ses etmeden… Günahsız… Bir çocuk gibi… Cennete göçtü kadın... |