SONU OLMAYAN BİR ÜLKENİN KAPISINDABitti dediğim yerde yeniden başladım sana.. Hep öyle olmaz mı? Bir kitaba başlarsın tesadüf eseri ilk başlarda içinde ne olduğunu bilememenin tedirginliği.. Sürüklenerek bir garip ülke de açarsın gözlerini tanımaya çalıştıkça asıl rollere bürünürsün birden ne hissederlerse o geçer içinden sen senden geçersin istemeden. Öyle bir sürüklenirsin ki esen boran rüzgarında gece gündüz demeden hatim eder gibi yutar bitirirsin günleri ve bir gün biten günler gibi kitap da biter.. Sonuna hazırlıklı olmadığın müthiş bir finalle sarsılır inanmaz gözlerle bakakalırsın herkes gibi şaşkınlıktan nasibini alırsın. Önce arkana yaslanır kapatırsın gözlerini... Sindirmek ister gibi yutkunursun bir kaç kere sonra inanmazlık sarar bir hale gibi etrafını aniden açarsın gözlerini sana kalanı eline alır tartarsın hafifçe ağır mıdır gerçekten? Dudaklarının kenarında tadı damağında kalanların o buruk gülümsemesi yavaşça tekrar açarsın kitabı.. Bu sefer ilk okumaya başladığın gibi hoyratça, korkusuzca değildir ellerin,sayfaları çevirirken yer yer göz yaşının ıslaklığı sayfalara damlar elinle süpürürsün kirlenmesinden korkar gibi daha üç beş sayfa da bırakırsın kenara kolayca eskimesini istemediğin bir eşya gibi üzerini örter daha sakin olduğun zamana daha sevecen olduğun ana kadar beklersin Alışmışsındır varlığına... Geceleri hemen baş ucunda yanan abajur gibi seni koruduğuna inanırsın karanlıklardan elini uzatsan tutarsın senindir o senin dünyan görünmekten hiç utanmadığın anadan üryan. Birden biri alır elinden ya da taşınırken başka bir şehir’e kaybolur ortalardan bulamazsın. İçinde bir boşluk kalakalırsın ortalarda elin alışkanlıkla ne zaman komodinin üzerine gitse boşluğu kavrayan parmakların acı içinde geri döner boşalan yerine korku içinde bakarsın boş kalan ellerine. Ben işte tam o anda yeniden başlarım seni okumaya kaybettiğim o sonsuz Ülke’yi bulmaya. Ayvazım DENİZ |
Güzel bir şiirdi.
Sevgili ile, güzel bir kitabın özdeş kılınması.
Her zaman el altında bulundurulan,
yalnızlıklarda,
sevimsiz gecelerin serinlerinde,
hüzünlerin yürek acıtan esintilerinde,
sayfaları arasına sığınılan.
Ne güzel.
Sıcaklığı daima yürekte hissedilen sevgili gibi.
Her kaybedişte,
yeniden okumaya başlanan...