Sürgün
Bır/akıyorum sürgünleri al şafakla
Us’umla göçüyor gölgem ılıman iklimlere Altında ayaklarımın ay kırılıp dök/öldü Takıldı iç fırtınalarına kenger bozkırda Gid/erken dönüp bakmadım öteki ben’e Ağlayışı alıkoyacak gibi topsuz tüfeksiz Ve ben ağ/acıma sürgünüm gezide Yürekler tek bedende aktı ömrüme Ki yılanı kabuk değişmeden ininde gömmeli Doğmadan hayal/indeki yaşamda ebediyen Ne sürgün yaşama diş geçirebilsin güçlenip Nede zehrini akıtabilmeli nefeslerimize Ve metanetle g/öç almalıyım ağacımla haz/andan İrkiliş can bulurken nabzımın çığlığıyla Bir daha ki ba/harlarda doğmak adına Yada ebedi göçe hazırlanmalı bedenim |