Ayrılık vakti papatyaKadın Yorgundu Üşüyen yüreğinde ay Hüzünlü yüzünde yıldızlar Ayrılık vakti geldiğinde Karşılıklı bir çay Isıtırdı belki içini Adam Bir papatya kovuvermişti avuçlarına Kadın düş dünyasından çıkıp Çevirdi gözlerini Önce adama Sonra papatyaya Sabah mahmurluğu Henüz üstümdeyken Bir papatya bırakmıştın avuçlarıma Papatya aşktı En çok da ellerin Diye geçirdi kadın içinden Sonra uzunca bir süre sevdi Adamı sever gibi Dokundu ona Adama dokunur gibi Ve sakladı papatyayı en gizli yerine yeşil düşlü şair/gülsüm öztomurcuk 2 şubat 2014/22.13 |
Nasıl da yakışmış arkadaşım.
Sade ve etkili dizelerdi yaşamdan.
Beğeniyle okudum.
Sevgiler alkışlar İzmir'den..