BEN BİLİYORUM
Güneş batıyormuş onun şehrinde
Sana bir hal olmuş ben biliyorum Çare ararmışsın gönül dehrinde Arzular zül olmuş ben biliyorum Gün batıktan sonra sararmış efkâr Şiirim okurmuş, hoş bir şivekar Işık olmayınca kaplarmış nevker Arzular del’olmuş, ben biliyorum Uyansam bakarım her sabah tan’a Bendeki bu sevda sığar mı ân’a Gurbet mi yazılmış, can’a, canan’a Ufuklar kül olmuş ben biliyorum Kara gecelere, sorarmış beni Dağda, yücelerde, ararmış beni Sessiz hecelerde, derermiş beni Esinti, yel olmuş, ben biliyorum Bulmak ümidiyle, gizli ilimde Oba çadırında, halı, kilimde Sevdam türkü oldu, gayrı dilimde Vahalar; dil olmuş, ben biliyorum Beni görüyormuş, gece, her yerde Adımı gizlemiş, bir kalın perde İlaç sensin diyor, gönlümde derde Göz yaşı sel olmuş, ben biliyorum Dokun dersin bana, kaç fersah yerden Rüyalarda bile, kurtulmam terden İlham mı alırsın, her gün seherden Tan yeri gül olmuş ben biliyorum Çaresizlik; kol geziyor, başında Yâr arar imişsin, hayal, düşünde Doğmak istermişsin anka kuşunda Acı söz; bal olmuş, ben biliyorum Sefa, cefa, tan yerine seslendin Kendin ettin çile yağdı ıslandın Güneş doğdu, sanmıyorum uslandın O dilin; lâl olmuş, ben biliyorum Sen bana; yazmadan, duramıyorsun Sarmak istiyorsun, saramıyorsun Görmek istiyorsun, göremiyorsun Gözlerin; mil olmuş, ben biliyorum Sesim çınlar olmuş, yollarda evde Çekermi bu aşkı bilmem bu gövde Bir tatlı sızıymış şu benim sevda Niyazın fal olmuş, ben biliyorum Alev alev sevdam düşünce tene Duadır aşkımız, her yeni güne Gönlümü almayı bir kere dene Gülümde dal olmuş, ben biliyorum Okusun yâr diye, mektubu salmış İçini dökmüşte, pek memnun olmuş Beni düşünmüş de, hafifce gülmüş Gönlüne yol olmuş, ben biliyorum Lüzumsuz; okudun, şiiri gördün Tuna kıyısında, bir mola verdin Sevdin de ne oldu, bu muydu derdin Mevlâ’ya kul olmuş, ben biliyorum Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |
<<<<<HÜÜ DOST OZANIM
EMEĞİNE SAĞLIK HARİKA
BİR ESER OLMUŞ