KÖTÜDÜR YALNIZ KALMAK
kötüdür yalnız kalmak
gecenin malum vakti bütün saatler yalnızlığına çalar caddeler sokaklar yalnızlığı adımlar gölgene sığındığın o an öyle bakar ki yaralı yaralı yağmurlar içine içine akar sokak lambalarının ışıkları gibi dibe dibine dibine vurur hep acılar kötüdür yalnız kalmak neler takılmaz ki aklına sevinçler kederler siyah beyaz filmler gibi asırlar öncesinde kalmış mutluluklar gelmeyen güzel günlere nazire yapan beyhude geçen günler hatıralara sığındıkça buruk bir gülümseyiş sıkıştırır dudak arasına köhne odalarında dolanırken mazinin teselli arar geçip giden gençliğin yaşayamadığın çocukluğun kavuşamadığın o adam annen baban dostlar ve geriye kalanlar sil baştan yeniden yaşanabilseler biran yasaklı kalınmışken yaşanmışlıklara zaferini kutlar içini adımlayan yalnızlık kötüdür yalnız kalmak halen atan bir kalp taşırken bir yanında sarılmak isteyip yanıbaşında kimseleri bulamamak kötüdür kötüdür yalnızlığın her seferinde devrimine katlanmak kötüdür ferhan erdoğan 30.01.2014 |
gereksiz abartılardan uzak,
yalın ve doğal betimlemeyle kurgulanmış duygusal
şiirinizi severek okudum..
Kutluyor, başarılar diliyorum.
En güzel şiirlerde buluşmak dileğiyle.