DUT AĞACIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın dut ağacı gerçek hikayemdir....her dut mevsimi içimi yakar yerinde şuanda devasa bir apartman var
ne güzel salınırdı dalların rüzgarın ıslığıyla dans eder gibi ne güzeldi o aranızdaki doyumsuz ahenk ve ne güzeldi birlikte tuttuğumuz o renk sen maviye uzanırken maviyi düşlerdim ben sen bilmezdin bende söylemezdim koca gövden göğe yükselen azametli dalların çıkardığın hışırtıyla uykularımın ninnisi olurdun dut ağacı sen benim rüya ağacımdın güçlüydün güçlüydü masum düşler sınırsızdı hayaller hayaller ve düşler birer devdiler ne garip hepsi düş/tüler hatrıma düşer bazı bazı unutulmaz emsalsiz hazzı ne güçlümüş meğer o düşler varsın düş olsun adı kalmadı şimdilerde yaşamın tadı uzanıp bir hamleyle gökten yıldızları koparır sererdim yere yada göklere uzanıp serilirdim uçsuz bucaksız bulutların üzerine ne sırlarımı sakladın sen birlikte salınırken o vakitler kavakyelleri eserdi serde hüküm sürerdi gözü kapalı bir cesaret yoktu ortalıkta böyle pervazsız esaret dut ağacı biz birlikte yol aldık birlikte boy verdik birlikte büyüdük birlikte düş/tük seninle yüreğime düşen ilk zemherinin kirpiklerime düşen ilk çiyin şahidiydi gölgen ve ilk sobelendiğim yerdi o koca gövden hayata merhaba dediğim o gün şansmıydı şanssızlıkmı bilmeden toprağa konmuştu seninde fiden belkide sırf bu yüzden fazlaca aşinaydık sen ve ben dut ağacı benim ağacımdın sen bilmem hatırlarmısın bir gün yeşil renkli kocaman bir böcek konmuştu yapraklarından birine hani koca birde torbası vardı korkmuştum sanmıştım sana zarar verecek seni yiyecek yiyip bitirecek bilemezdim ipek böceği dut ağacsız olamazdı ve aradaki ince bir aşktı şimdi yerinde yoksun yanında yokum ben nerde o tatlı meyven nerde güç veren o koca gövden nerde ipek böceğin/m nerde vazgeçilmez aşkın/m nerde hayallerim nerdesin-nerdeyim sende hatırlarmısın beni seni hatırladığım gibi özlermisin sende benim seni özlediğim gibi hoyrat bir rüzgardı esen hoyrat bir eldi seni kesen amansız hoyrat bir rüzgardı bizi yerimizden eden dut ağacı arasıra sende beni hatırlayıver anılara arada sırada da olsa şöyle bir dokunuver 31.08.2010 ferhan erdoğan |
Benim de böyle bir ağacım var..
Aynı sona uğradı yüreğim yanar..
Sevgiler İzmir'den..