3
Yorum
8
Beğeni
4,7
Puan
841
Okunma
aklın tembihinde
aşkın uzaklığı müebbet
erimeye başlıyor
varlığın delilsizliği.
dağılıyor efsunlar
her biri hasret sersemliği
hal hatır sormaz gibi dolanıyor
eski zaman hüzünleri
en yükseğe çıkıyor ruhun vardiyaları
ama hücre gelgitleri acemi
belli ki
damarlarında gezinen düşlerin dileği
haykırır gibi ayarlıyor ertesileri
iç geçirmeyle kucaklaşıyor benliğin evreleri
ve sonlara tutunuyor yedekli gün ışıkları
özlemek ise kıl payı..
yoruldu vakit.
aklım sen de
yarının sihri yok
....
5.0
86% (6)
3.0
14% (1)
Cevap Yaz