KARANLIĞIN ORTASINDA...
Toz duman ortalık,
Göz gözü görmüyor, Bir o kadar viranım, Hiç böyle olmamıştım… Göz kırpmakta yıldızlar Ve açmış kollarını Beni beklemekte, Bir o kadar soğuk, Ben ise sessizim ve Hiç olmadığım kadar kayıtsız. İçimde kıpraşan beşeri korkularım, Virajı yok ki bu amansız yolların Geçerken yanından O dipsiz kuyuların: Düştü düşeceğim, Yol yakınken kaçmalıyım. Sitemin biri bin para, Kaldım tam da Karanlığın ortasında, Fısıltılar çalınırken kulağıma, Tüm ahvalim kayıplarda. Ne varsa sınır tanımayan, Ben asla bunlarla başa çıkamam. Yanlışlar götürdü Bildiğim tüm doğruları, Oysa hayat bana böyle sunulmamıştı. Çaresiz, ıssız Ve bir o kadar korkak. Tüm ruhlar kaldı çırılçıplak; Hani nerede dingin günlerim, Bilinmezliğe bir kez daha yenildim. |