Yap-bozdan kalp
Masum bir göz yaşı
Kötü ruhları vaftiz edebilir Boğaza düğüm olan bir yutkunma Sonsuz sükuneti getirebilir İnsanoğlu herkesi terk edebilir Yanında götürür bazı parçaları Ne kadar alırsa, bir o kadar da bırakır Evren böyle sağlar dengeyi Param parça olduğunda Çılgına döner, delirir kuduz it gibi Ne yapacağını bilemez Tüm benliğini yitirir Topladığı tüm o parçaları, yap-bozla birleştirir Artık başka biridir Tanıyamaz kendini En nefret ettiği kişi kendisidir artık Tanrı bile istemez huzuruna Karanlığın içinde kalmış ruhu Göz yaşlarında atar çığlıkları Elleri titrek ve ürkek Dokunmaya çalışır yap-bozdan kalbine |