VEFASIZ
Gözlerimden kalbime bir yılan gibi aktın
Yüreğimde sönmeyen garip bir ateş yaktın Tam sana alışmışken beni yalnız bıraktın Sana nasıl inandım şaşıyorum vefasız. Şu gönlümü düşürdün derde,çileye,gam`a Neden izin vermedin sen’le mutlu olmama Bana hiç acımadın,bırakıp gittin ama Ben aşkını kalbimde taşıyorum vefasız. Tutsak ettin beni bir iflah olmaz sevgiye Günlerdir aç susuzum biliyor musun niye? Yağmur çamur demeden seni bulurum diye Dağları,tepeleri aşıyorum vefasız. Zehir oldu ömrümün sensiz geçen dönemi Sana mı isyan etsem,terkettiğin güne mi Yaşamışım,ölmüşüm,var mı sence önemi? Eğer bu yaşamaksa yaşıyorum Vefasız.... |
Sana mı isyan etsem, terkettiğin güne mi
Yaşamışım, ölmüşüm, var mı sence önemi?
Eğer bu yaşamaksa yaşıyorum Vefasız....
Vefa,
Kaybolmaya yüz tutmuş bir kelime.
Anlamını ise çoktaaan yitirmiş günümüzde.
Semtinde bile adı geçmez olmuş.
Şiiriniz baştan sona akıcı, okuyanı içine çekiyor.
tebrikler ve saygılarımla.