Kıpkızıl kan çanağı olmuş gözleri bulutların
Sırtındaki yükü gam keder ve hüzün
Saklanır gecenin amansız karanlığından
Bırakmaz peşini ıssızlık ve amansız duygular
Kovalar doludizgin dermansızdır
Aşar dağların doruğundan

Yağmur yağ damla damla kuruyan dudağına
Hasreti dinsiz toprağın yeşersin kuruyan dallar
Açsın renk renk çiçekler, bağrı yanıktır toprağın
Bülbül yıksın dünyaları sevinç çığlıkları yankılansın
Virane olmuş örümceklerin, akreplerin sardığı
Hanemin duvarlarında ve vuslatın la şenlensin mi alemler

Çölde yüreğinden yaralı serabına aldanan
Cenk’e kılıç yerine kalemiyle çıkan
Ve dudakları kuruyan Mecnun’un
Yanaklarına damlaların düşsün
Sönsün yüreğindeki kor alevler
Sönmezse de biraz dinsin
Bir parça vuslatı, mutluluğu tatsın mı?

Sen ki güneş ülkesinden gelen Mihrinisa
Ama ben yağmur derim senin adına.

Rahmi HATIL (22.01.2014)