ÖLÜMÜN ÖPÜCÜĞÜHatıramda taşıdım sahte bir gülücüğü. Yüreğime saplanan paslı bir hançer gibi. Yanağıma dokundu ölümün öpücüğü. Sevgilinin elinden buzlu su içer gibi. Gülüşüne aldanıp, sırrımı ele verdim. Ne uzaklaşabildim, ne de vuslata erdim. Gün geçtikçe eridim, büsbütün arttı derdim. Filizlenen ekini, zamansız biçer gibi. Sana ulaşmak için dervişane sabretsem. Seni bulduktan sonra, varlığımı kaybetsem. Dizlerine yaslanıp günlerce yola gitsem. Meçhul bir âleme birlikte göçer gibi. Sineye ağır geldi, can denilen emanet. Hakkın emanetine yapılır mı ihanet. Sen gidince içimde koptu kızıl kıyamet. Bütün dünyanın yükü üstüme çöker gibi. Sabri Koca |