SOKAKTA KALAN KİMSESİZ ÇOCUKLAR VAR

Sokak çocukları
Yok aslında
Sokakta kalan,
Kimsesiz,
Yetim çocuklar var

Gördükçe yüreğim kanıyor
Uykularım kaçıyor
Günlerce
Gözlerim doluyor
Kaderin cilvesine bak
Kimileri yeşil, milyon dolarları
Ayakkabı kutularında
Götürüyor

Yeryüzüne şaşalı
Gök delenleri dikerken
Seni görmüyor,
Görmezlikten geliyor

İşin garip tarafı
Bir böcek misali biliyor
Birde, birde
Cumaları kaçırmıyor
Başını secdeye,
Koymakla övünüyor


Sokak çocukları,
Yaralıdır hep sol yanları
Kayıp, anaları babaları

Kimileri sahipsiz,
Ekmek bile bulamıyor
Vallahi, billahi, tallahi,
Yaşananlardan
Vicdanım sızılıyor

Şu satırları
Dile getirirken bile
Yüreğim çekiyor,
Gam ile zar

Yine birçok körpenin
Dünyasına çökmüş
Bu gece
Sanırım
Boran ile kar

Sıcak bir çorbadan yoksun
Üstü başı, kir pas içinde

Tenine dokunduğun zaman
Yavrum
Buz kesmişsin,
Sanki bu toplumun bir bireyi
Bir parçası değilsin

Yani gönül gözü, kör olanların
Dünyasında sen yoksun
Bilmeyiz ki, acep sebebi ne?
Yaşam mücadelesi veriyorsun
Adeta burnundan soluyorsun
________________Kime ne?

Köprü altları,
Viyadükler mekânın
Karton kutular yatağın
Yırtık kokan ayakkabıların,
Yastığın
Biliyorum
Kaderden yana, şansın yok senin

Bu günde hava soğuk,
Kim bilir nerelerde buz kesmiş
Körpe tenin

Oysa hayattan fazla beklentin yok
Bir tutam sevgi,
Bir yudum nefes yeter sana
Vicdanı yüksek insanlıkça biline
Olmamalı insan utancı
Böyle kaderin

Biliyorum
Soğukta donduğunda
Belediyece
Kimsesizler mezarlığıdır
Son adresin

Son nefesinde
Bile
Ahhh anam ahhh
Der gibisin

Sen, sokak çocuğu değil
Sokakta,
Kimsesizlikten ölen
Körpe, bir meleksin

Sırtındaki yırtık, kir pas
Giysindir
Biliyorum ki
Beyaz
Kefenin


________Şair67______
Ali Cemal AĞIRMAN