2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
12859
Okunma
Kimsesiz çocukları anlatan duygusal bir şiirim.
Kimsesizlerin yanında olduğumu,
Kimsesizlerin kimsesi olan bir şairim. Saygılarımla.
Annelerini.
Babalarını.
Ebeveylerini.
Aile düzenlerini.
Kaybetmiş.
Kaybetmişler.
Aile düzenlerini.
Kimsesiz,
Umutsuz ,Çocuklar.
Sevgi arar.
Umut arar.
İlgi bekler.
Yetimdirler.
Kimsesiz, çocuklar.
Ellerinde, tutan’ları yok.
Kucaklayıp, öpüp.
Saçını okşayanlar yok.
Bir tabak, sıcak çorba.
Verenleri bile yok.
Sokak çocukları.
Her halleri ile.
Harap , bitap
Mağdur.
Mağdur, sokak çocukları.
Baharı olmaz.
Kışı yaşarlar hep.
Güneşi yoktur.
Puslu, soğuk.
Kırağı geçer.
Yarınları.
Boyunları büküktür.
Yetimdir, kimsesizdir.
Dalsız, budaksız.
Kolsuz, kanatsız.
Mezarı bile
Adsız, belirsiz.
İnsanlığın.
Utanç duası.
Kanayan yarası
Yaşayan bir ölü
Kimsesiz çocuklar.
Umutsuz çocuklar.
Çaresiz çocuklar.
Şair 67 04.Ekim. 2007.
Ali Cemal AĞIRMAN
Cevap Yaz