KİMSESİZ ÇOCUKLARŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Kimsesiz çocukları anlatan duygusal bir şiirim.
Kimsesizlerin yanında olduğumu, Kimsesizlerin kimsesi olan bir şairim. Saygılarımla.
Annelerini.
Babalarını. Ebeveylerini. Aile düzenlerini. Kaybetmiş. Kaybetmişler. Aile düzenlerini. Kimsesiz, Umutsuz ,Çocuklar. Sevgi arar. Umut arar. İlgi bekler. Yetimdirler. Kimsesiz, çocuklar. Ellerinde, tutan’ları yok. Kucaklayıp, öpüp. Saçını okşayanlar yok. Bir tabak, sıcak çorba. Verenleri bile yok. Sokak çocukları. Her halleri ile. Harap , bitap Mağdur. Mağdur, sokak çocukları. Baharı olmaz. Kışı yaşarlar hep. Güneşi yoktur. Puslu, soğuk. Kırağı geçer. Yarınları. Boyunları büküktür. Yetimdir, kimsesizdir. Dalsız, budaksız. Kolsuz, kanatsız. Mezarı bile Adsız, belirsiz. İnsanlığın. Utanç duası. Kanayan yarası Yaşayan bir ölü Kimsesiz çocuklar. Umutsuz çocuklar. Çaresiz çocuklar. Şair 67 04.Ekim. 2007. Ali Cemal AĞIRMAN |
Güzel dizelerinizi kutlarım.Yüreğiniz dert görmesin.RABATLI