DÖNMEK Mİ?Kalbimin aşk ayarı sayende darmadağın Depresyonu aşarsam, belki dönerim sana. Bin türlü yalanlarla, sözlerle kandırdığın Bu hal ile yaşarsam, belki dönerim sana. İmkânsızı mümküne çevirip hazmedersem Mecnun gibi çöllere cismini resmedersem Kafayı sıyırıpta, olursam tam bir sersem Ve kendime şaşarsam, belki dönerim sana. Kulak verirsem bir gün çalan Sur’un sesine Yaklaşırsa Kıyamet kulun son nefesine Bütün millet giderken Hak yolun adresine Ben tersine koşarsam, belki dönerim sana. Tenindeki güllerin erken solduklarını Benim gönül bahçemde bir bir yolduklarını Ettiğin yeminlerin yalan olduklarını Unutmayı başarsam, belki dönerim sana. Tuz basmayı istersem kalbimin yarasına Sarhoş olup sızarsam keder, dert arasına Her mezeyi doldurup efkârın sofrasına Aşkın ile taşarsam, belki dönerim sana. Değer yargılarımı değersizce katledip Vicdanın savaşında doğruları alt edip Sevdiğim insanlara senin gibi halt edip Zevk-i safa coşarsam, belki dönerim sana. Zannetmiyorum ama belki günün birinde Belirirse gözlerin, gözlerimin önünde Bu dünyada olmazda, belki mahşer gününde Aşkın ile pişersem, belki dönerim sana. Anla artık güzel kız, dönüşüm mümkün değil Kendimi azat ettim, gidişim sürgün değil Ben geçmişi boş verdim, dün değil, bugün değil Yarını da boşarsam, belki dönerim sana. EMİN ZEYBEK Ocak 2014 Bursa |
an eskir
...
eskimeyen bir sâlâ, duyar da döner insan.