Kalbimin aşk ayarı sayende darmadağın
Depresyonu aşarsam, belki dönerim sana.
Bin türlü yalanlarla, sözlerle kandırdığın
Bu hal ile yaşarsam, belki dönerim sana.

İmkânsızı mümküne çevirip hazmedersem
Mecnun gibi çöllere cismini resmedersem
Kafayı sıyırıpta, olursam tam bir sersem
Ve kendime şaşarsam, belki dönerim sana.

Kulak verirsem bir gün çalan Sur’un sesine
Yaklaşırsa Kıyamet kulun son nefesine
Bütün millet giderken Hak yolun adresine
Ben tersine koşarsam, belki dönerim sana.

Tenindeki güllerin erken solduklarını
Benim gönül bahçemde bir bir yolduklarını
Ettiğin yeminlerin yalan olduklarını
Unutmayı başarsam, belki dönerim sana.

Tuz basmayı istersem kalbimin yarasına
Sarhoş olup sızarsam keder, dert arasına
Her mezeyi doldurup efkârın sofrasına
Aşkın ile taşarsam, belki dönerim sana.

Değer yargılarımı değersizce katledip
Vicdanın savaşında doğruları alt edip
Sevdiğim insanlara senin gibi halt edip
Zevk-i safa coşarsam, belki dönerim sana.

Zannetmiyorum ama belki günün birinde
Belirirse gözlerin, gözlerimin önünde
Bu dünyada olmazda, belki mahşer gününde
Aşkın ile pişersem, belki dönerim sana.

Anla artık güzel kız, dönüşüm mümkün değil
Kendimi azat ettim, gidişim sürgün değil
Ben geçmişi boş verdim, dün değil, bugün değil
Yarını da boşarsam, belki dönerim sana.

EMİN ZEYBEK
Ocak 2014 Bursa