Hep bir kadın vardır bir erkek
Ademle Llilitten beri
Ademle Havvadan beri
Yusufla Züleyhadan beri
ne çok destanlar okuduk bizleri aşka aşık eden
ama artık yok öyle hikayeler
sadece Yusufculuk oynayanlar var yada Leylalığa soyunanlar
Aşk arsızları var çağımızda ve aşk hırsızları

Bizse efsanelere olan inancımızı kapadık Züleyha gözünü aşkla kapadığında.

Hayranlıkla okuduğum şiirlerinizden sevgili suyaağıt.

Bir bildiri..SuyaAğıt yeni şiir yayınladı.. İsmi tutukladı ilkin, sînemin yangın damarını. Şiirle dans eder oldum uzun vakittir. Gülesim geliyor, tebessüm. İnan. Öyle garip tebessümler değil, hani çiçekler kıskanır demişsin.. Kıskandıracak bir güzelliği olmasa da gamzelerimin, bir başka gülerim ben..Sakın. Niyetimi hissederek düşün söylediklerimi, basit gülüş değil benimki..


Ve sonra.. Bir kere okudum. Aklıma çok sevdiğim bir ezgi düştü. Onu açıp, bir daha dinleyerek okumak istedim... Ceng-i dıl âheng-i dıl kesmizâna..Aşk ile harp anlayacağın... Uzun olacak, bağışla. Uzun yazacağım, çok uzun... Boyunu boşver satırların, gönlüm göğüme boy, arş'a kurban serileyim ne gam. Aşk diyoruz leylâ, aşk.. Mecnûn deyi o kahraman hani, destânî öyküsünün asırlar boyu vaktimize kadar düşen efe.. "Yapmayın efendim, aşk evlilikle birlikte bitiyor. En fazla üç yıldır diyorlar ömrüne. Şimdi siz kalkıp ölümsüzlükten mi söz ediyorsunuz..". Birtâne köprü yapıyorlar şimdilerde, yaptılar mı haberim yok ama hani yapacaklar. Ondan aşağı salınasıcalar. Aşk ile evliliği bir kefeye sığdıracak aklın âhına şaşayım..



Diyorum ki... Tüm yazmaklar (bu biraz garip bir cümle oldu sanırım, muhtemelen sınavda yazsam sıfırı basar kıymetli hocalarım e haklılar, herkes aşk ile yaşıyor diye bir şey yok tabîi..çok oldu zâten hoş göreli beri..).. Tüm yaşamaya çalışan insanlar. Herkes insan. Büyük ortak payda. Ve sonra herkesin parmak izi farklı -ikizlerin de farklıdır değil mi-.. Herkes başka, bambaşka. Fakat dilerse Rabbim, herkesin ortak sayılabilecek tek bir yönü daha olabilir. Bunun dışında olamaz. Olamaz tabîi. Misâl ikimizin de gözü kahve, ikimizin de saçı kestâne.. İkimizin de tırnakları lâle. Sonra aynı meslektenmişiz ve maaşımız da aynı. Hayâti bildiğin her şeyimiz aynı. Asla aynı olamaz. Bir insan bir ötekine asla benzeyemez. Ama aşk var ise, rûh aynı şekli görür aynada. Hadi yalanla :)



Şimdi bir daha okuyacağım şiiri. Orada bir şey gördüm. Başka bir şey...



Bu arada Züleyha'yı sevmiyorum- ben bu cümleyi yazdım ya şimdi kesin rüyamda görürüm, estağfurullah..ama sevmiyorum!varsın kâbus olsun bana..- Sevmiyorum neden. Yusuf.. Ama Rabbim öyle diledi, isyân etmemeliyim. Ama.. İnsan var ya. Bizde merhamet yok. Onun için insanız işte. Kadında hele! Onun için peygamber olamadık. Yine de kabûl etmiyorum. Gerçi çilesini çekti, ödedi diyetini. Olsun. Hepimiz ödüyoruz bir şeylerin bedelini, yine de bir diğerinin canını yakmayı hedeflemişse insan her ne sebeble olursa olsun, Allah affetsin.. İnsan değil. Zâten Yusuf da Allah dediydi, keyfine değildi..



Züleyha.. Aşkın en son tanığı. Çok üzgünüm. Allah'tan insana varana âmennâ, insandan O'na yol olana da çok şükür saygımız var. Züleyha ikinci tâbir tanımı. Xece diyeyim Zin ya da ne bileyim Şirin ama Züleyha asla!



Bütün bunları söyledikten sonra, buraya getiren Züleyha idi. Neden mi. Kimse ondan kötü söz etmedi, o varsa aşk dendi. Yâni ben öyle demesem de, öyle dediğini anlamıştım..




En iyi şiir.. Aman en iyi imgeler.. Daha daha türlü türlü sanatlar hattâ hepsini tek bir mısrâya sığdıranlar. Saygılar. Benim en iyi şiir ifâdesinden anladığım tek şey "yüreği sözlerine aksettirilendir.." Bâzı imgeler sanat adına kullanılan sözcükler. Hiç ilk harfinden sayfayı kapattıkların oldu mu en iyi deyi yeri göğü inletir vaziyette olanlardan. Ben pek meraklıyım, "hadi oradan.." demeye. Ne edim, ben de böyleyim. Burada söylemeye çalıştığım hani bir şiirinde:


"mâdemki bir muaşeret öyküsüdür bu.."


demiştin ya.. Böyle kendini hatırlatır türden olunca o en iyilerden söz edilebilir. Tüm sayfa dolusu bir şiir var diyelim ve okudum say ve sonra de ki nasıl, ben de diyeyim:


"iyiydi iyi..."


eeee?



Sonra bitti. Ama o yine de iyiydi.. Yalnız! Ne leylâ idi ne mecnûn ya da benim şu saydıklarımdan ötekiler... Elbet hiçbirimiz çok muhteşem değiliz, yine de unutulmayacak birkaç dizemiz olacaktır değil mi.. Dahasına göz koymamak lâzım, kâfi derecede sevmeli ve sevilmeli. Ne yâni göğe çıkarsalar ne olur, rûhumuz şaşar mazallah insan olduğumuzu unuturuz.. Kıvâmında iyi olunmalı.



"direnci yüreğimde göğertiyorum.."



Bu. Bir şey var dediğim bu idi. Ama şimdi nasıl anlatayım. Farklıyız insan olarak hepimiz birbirimizden demiştim değil mi. Öyle işte. Tek bir damla umutla hayâtı sırtlayanı gördün mü? Tek bir hayâl için, umudun hayâli için yaşayanı gördün mü? O sönmesin deyi yiyip içeni, sırf o bitmesin deyi güleni gördün mü.. Sırf onu beklediği için beklemenin kutsallığı adına secdeye duranı gördün mü.. Bak işte, ne güzel anlattım, maşallah.



Şâir herkes değildir olamaz, ama şâirin dili, herkesin doğmaya sebebi olanı gördüğünde herkesin dili gibidir. Bundandır ki benzer dâima "tam beni anlatmış.." repliklerini uçak yapıp semâya aşk edenlerin hikâyesi..



"yeter ki
gel diye haykır sen Yusuf"




Benim sevmediğim Züleyha'nın son perdesini biliyorsun değil mi. "gelsen de bir gelmesen de bir.." anafikrinin hâkim olduğu son perdesini. Tâ ki emrolunduğunu öğrenene kadar. Aşk, orada yücedir işte. İnsanız biz Züleyha değil. O da insandı tabîi, de sonrası insanlığın ötesindeydi. Ben yine de sevmediğimi tekrarlayayım.. Aldığım bu ikili. Yalnızca "ortama ayak uydurma.." harfleri. Şiirsel yâni... Züleyha nevî değil. Ki şiirin adı bu değil mi zâten. Niyetim ismin şirie uygunluğunu kanıtlamak değil kesinlikle, haddime midir sanki. Şunu demeye çalışıyorum. Hani bir isim duyarsınız, ilgilenmezsiniz çok da önemli değildir. Fakat bir vakit sonra onu bir daha görürsünüz. Bu sefer duymaz görürsünüz. Sonra yine önemli değil, yine unutursunuz.. Psikolojideki algıda seçicilik ile tanımlarsınız hâli belki de. İlgisi yoktur. Orada sizinle ilgili çok kaderî bir durum vardır.. Bunu çooook sonraki şiirlerinde göreceksindir sanırım, evvelkilerde değil. Onun içûn Züleyha'dan uzak dur... -bu tâmamen kendime bir öğüt-...



Birkaç mısrâ, bâzı özel vakitlerin habercisi gibi göründü bana. Bir tânesini söylemiştim. Ve devâmen özellerin geleceğinin farkındayım, görmeyebilirim tabîi.. Her şeyi görüp bileceğiz deyi bir şey yok ki. Aşk.. Varsa görür ama insan. Görüşmek dileğiyle diyeyim o vakit.





Bir şey daha. Haddim olmayacak belki ama hani Esenbige yorumu var aşağıda.. İlk şiirini okuduğumda onun, bildiğin gibi değil. Aşk mı.. Havasını titreyerek solduğum bir sayfa idi. Ve bilinçli yorum yapmamıştım eminim. Öyle bir kavrulmaktı…







Şimdi gelelim okuduğumuzu anlayalım’a. Şiir, hepimiz biliriz ki soyut tanımıdır tek başına. Soyutun görünen tek tablosudur. Bundan işte… Bir yokluktan söz edilecekse bu yine yoklukla ifâde edilebilmeli. Kül olup savrulunacak elbet ama bunu tek kelime ile beyânın aksine tüm metin boyu hissetirmeli. Ben henüz başarabilmiş değilim tabîi öyle bir umudum da yok ama inşallah dileğin yazmaksa, aşkın şiirini yazasın bir gün.. Ve ezber edeyim ben de.. Aklımda kalan mısrâların gibi..





Sözü bitirmişken, Züleyha meselesine değineyim yine. Vicdânım.. Belki de rûh'u. Her neyse de ben onu yine sevenlerden olayım yaratan aşkına... Başıma iş almayayım yok yere.. Kadınız dedik ya, peygamberlik yaraşır olaydı bugün muhtemelen dünya deyi bir yer kalmazdı. Âh Züleyha, adını giyenler sanırlar mı ki benzerler sana. Adının bu kadar güzel yâd edilen bir yerde severek dokunmak ismine, iyi gelen bu kadar konuşturan da bu oldu belki de..









Sevgiyle...






**Havin_** tarafından 1/19/2014 6:40:20 PM zamanında düzenlenmiştir.