Beğeniyle okudum hocam emeğinize gönül sesinize sağlık tebrik ederim
Saygılar sunarım

Ne güzel okumuş Olgun abi.
can vermiş ruhuna yorum.

Değerli şaire,

Şiirinizi hem okudum, hem de seslendirilmiş halini dinledim. Şiirde samimiyet esastır; duygular ne kadar hesapsız kitapsız ortaya konursa şiir o kadar sıcak ve insanı gönlünden yakalayıcı olur. Bu hususta şiirinizle alakalı söyleyebilecek bir sözüm yok. Uzun bir zamandır bu siteye uğramıyorum. Daha önceki şiirlerinizi biliyorum; ama bu arada neler yaptığınıza bakma fırsatım olmadı. Onun için söyleyeceklerim sadece bu şiire münhasır kalacaktır.
Serbest yazanlarda rastladığım en önemli kusur dilin imkanlarını iyi kullanamamalarıdır. Bu da, serbest şiiri gerçekten çok serbest bir şey sanmalarından kaynaklanıyor. Şiirin malzemesi dil olduğu için, şiir yazarken -hece, aruz, serbest fark etmez- dilin kendi tabiatına uymak mecburiyetimiz var.
Şiir yazarken önce çalakalem yazmak insana kolaylık ve özgürlük sağlıyor; ancak bu ilk yazıştan sonra şiiri bir miktar demlemeye bırakmak ondan sonra da dışarıdan biri olarak tekrar okumak lazım. Aradan zaman geçtikten sonra yapılan hataları, dil ile ilgili bir takım kusurları görmek daha kolay olur.
Bu şiirde dikkatimi çeken ve kusurlu olduğunu düşündüğüm bir mısra var; onu sizinle tartışmak istedim. Mısra şu: 'Sarıp sarmalar ruhumu hale şelalesi'...
Birlikte düşünelim: 'hâle': ayın etrafında zaman zaman görünen dışa doğru gittikçe koyulaşan sarı bir ışık halkası... Şelâle: bildiğimiz çağlayan, yani yüksek yarlardan uçan su; hatta bazı yerlerde 'su uçtu' da derler... Ben şöyle düşündüm... 'Hale şelalesi' haleden meydana gelen şelale... Hale bir halka olduğuna göre bir sürü halkadan oluşmuş şelale mi acaba; yoksa şelalelerden oluşmuş bir halka mı? Gökyüzündeki haleyi düşündüğünüzde, onun yere doğru her noktadan şelale şeklinde aktığını düşündüğünüzde gerçekten şiir gibi bir manzarayla karşılaşıyorsunuz. Tersini düşündüğüm zaman bu resim kayboluyor. Tabii ki şiiri yazarken ne düşündünüz, nasıl hayal ettiniz bilemeyeceğim; ama ben okurken o noktada biraz kafam karıştı.
'gözlerin tınısı' tabiri geçiyor bir mısrada. Tını, ses tonu, ses rengi anlamına gelir. Aynı tondaki seslerin neye ait olduğunu anlamamıza yarar 'tını' dediğimiz şey; yani ayırıcı özelliktir. Mesela 'Do' notasını farklı enstrümanlardan dinleyip de enstrümanı tanımak bununla ilgilidir. Şimdi bunu düşünerek o mısradaki 'gözlerin tınısı'nı düşünmek lazım kanaatindeyim... Bu arada 'orijinal' kelimesinin de şiirde pek şiirsel olmadığını söylemeliyim...

Daha iyi şiirlerde buluşmak umuduyla...
Selamlar, sevgiler...


cinar39 tarafından 7/22/2015 12:34:34 AM zamanında düzenlenmiştir.

bir insana değerinden fazla değer verirsen
kendi değerini kayıp edersin...şiiri beğeniyle okudum
kutlarım...

kutluyorum kaleminizi ve yüreginizi ummuhan hanım enfes güzellikte şiirdi

Başından sonuna kadar çok nefisti şiir
duygu yüklü harika bir eser.Usta kaleminizi
tebrik ediyor saygılar sunuyorum...

herşeye rağmen
vazgeçmeden
tebrikler toprağım
selam ile

şiir düşütü içselime..içten ve derin her dize..susmasın yürek sesiniz şairem..selam ve kalbi duamla