Çayın içinde naz var buğusunda gül misal.
“Bir varmış bir yokmuşun” rengi karanfil sesi.
Kafdağı rüzgârından ilham alırken masal.
Hayalde iz bırakır ince belli busesi.
Nice zamandan beri çayın içinde naz var.


Gümüş tenli iklimde boy verir bir gül nihal.
Berrak bakışlarına takılır dem dem gönül.
Sürer bu minvalde hep naz tütsülü billur hâl.
Çaydanlığa is olur leyla kokulu kakül.
Efsane andan beri çayın içinde naz var.


Efsane konuşunca söze paha biçilmez.
Her katrede gül kokar her yudum abıhayat.
Anılar sayfasından efsaneler silinmez.
Ufukta kanatlanır özlem eyerli al at.
Billur sühandan beri çayın içinde naz var.


Vedalar hep buruktur ilticalarsa acı.
Yağmurlar hüzün verir gurbette yaşayana.
Yalnızlık ilacı çay olur bize baş tacı.
Demliğin derunundan hüzün yağsa da ana.
Fasl-ı nihandan beri çayın içinde naz var.
Ankara, 16.01.2014 İ.K