YENİDEN BAŞA DÖNDÜMYüreğime kurduğum sırat köprüsünün başını tutuyorum gelen her an’ı resmi geçit yapıyor gözlerim çakmak çakmak vurdum duymaz bir hal sergiliyorum anlaşılamamanın gölgeleri altında veryansın ediyorum hayata. Her an’ı yağmurdan ıslanan suratını bana çevirdikçe çirkin bir çamura bulanıyor bu kadar kirlemmek zorunda mıydılar sanki halbuki elim de güneşten bir sünger silip durmuştum sürekli bir yağmur bu kadar ıslatmamalıydı üstlerini. Gülüşleri hemen köprünün altına sıkıştırıp çirkin suratsızlıklarıyla yanımdan geçip gidiyorlar dur demeye yüreğim yetmiyor hiç birine teker teker köprüden atlayıp ölüyorlar. Yaşanırken etekler kahkahaları toplardı her bir kelime sevinç taklaları atarak dudaklardan dökülürdü yanaklara al al bir rüzgar eserdi yüzümün kıyılarında üşüyen bir kaç kelime arada düşse de avuçlarıma ısınırdı sevgi ırmağının yüzü suyu hürmetine durulurdu kuru bir yaprak gibi kıyılara vururak yeni bir günün hayalini hasrete kurarak. Yıpranan onca gecenin eskimiş yüzü yavaş yavaş gerçeklik rüzgarına kapılırken yırtılıp kayboluyor rüzgar gülünün ardında bülbül yalnız gül yalnız üşüdükçe üşüyorlar bu saçmalık dolu seyirlerde kapatıp gündüzü gecenin üstüne ölüyoruz habersizce. Hani ölüm soğuktu neden içimde kaynayıp duruyor volkanlar durulacağına arada lavları geçmişime damlıyor damladıkça harlaşıyor korlaşıyor zorlaşıyor. Seçtiğim yolun karanlık gel gitleri başımda eserken dönmemek adına yeminim var ne kadar acıtsa da düştüğüm karanlıklar ateşe küstüğüm yerden uzakta üşümek istediğim ölümün koynundayım hey hat taşıyor içimin kaynama noktası pişmanlığı peşim sıra sürükleyip atlıyorum köprüyü tuttuğum yerin başından bir ’’ah ’’ bile demeden vurgun olduğum o yarin kaşının tam ortasından geleceğin yalnızlık şiirlerine düşüyorum. Ayvazım DENİZ |
dönmemek adına yeminim var
ne kadar acıtsa da düştüğüm karanlıklar
ateşe küstüğüm yerden uzakta
üşümek istediğim ölümün koynundayım
hey hat
taşıyor içimin kaynama noktası
pişmanlığı peşim sıra sürükleyip
atlıyorum köprüyü tuttuğum yerin başından
bir ’’ah ’’ bile demeden
vurgun olduğum o yarin kaşının tam ortasından
geleceğin yalnızlık şiirlerine düşüyorum.
Yürekde kopan fırtınaları hüzünlü gelgitleri
çok güzel anlatmış kaleminiz.Eserinizi tebrik ediyor
saygılar sunuyorum...