Bir tutam mavi saldım gökyüzüne umut diye...
Bir tutam mavi saldım gökyüzüne
Ayakları suya değdi umudun Aynalar sorgularken gençliğimi Düşlerimi yargıladı içimdeki çocuk *** Grinin bütün tonlarını serdim yeryüzüne Bir tutam maviyi yakaladım içinde Çekip çıkardım en koyu demlerden Adını umut koydum… *** Laciverte kesmişti akşam İçimdeki kabeye yüz sürerken Naftalin kokulu saatlerde Bir kızıl gül değdi elime Pervasızca kanadı avuçlarım Güz sendromuna bulaşmış Birkaç sancılı kelime düştü Çiğ düşmüş yüreğime… Yeşilden biraz huzur çaldım Biraz da zaman kum saatinden Hayat çeşmesinden akan Fısıltılar bile suskundu Bir beyaz sayfa açarken Sessizliğin cenderesinde Şimdi her şey durgundu… *** Tüm renkler sustu Sadece maviyi çoğalttıml… Şükran Okyay |
Kutlarım.