Adını sen koy...
Önce gülüşün geldi bana, sonra gözlerin
Gözlerden gönüllere akan bir şeydi Yüreğimde bahar çiçekleri ilk kelimelerin Gecikmiş baharların ilk cemreleriydi *** Sonra ellerin geldiler birer birer Her biri kordan bir ateştiler Zemheri soğuğunda ateşe değdi elim Uçsuz bucaksız zamanları yol eyledik Uzanıp aldık yıldızları akşam güneşinden Gözbebeklerimize kilitledik Zamansız düşlerden geçip suskun Kelebekler kanatlandı parmak uçlarımızdan Sessiz bir şarkı tadında şimdi sevincimiz Yorgun zamanların tek hecesi Karanlıkta açan bir gül goncası Damarlarda dolaşan bu şey kan mı ? Yatağına sığmayan bir nehir Yoksa serap mı ? Aşk mı ? Şükran Okyay |
Yüreğine
Emeğine
Sağlık
Selam Saygı Sevgi Sabır Ve Dua İle