HİSSİZLEŞEN HİSTERİ
Arada bir gidiyorum o parka,
Seni alıyorum karşıma, Senli günleri getiriyorum hatrıma Elimde, avucumda ne kaldıysa senden bana bırakıyorum hepsini o anda Düşüncelerim dile geliyor Umutlarımsa beni terk ediyor Bu adına hayat dediğimiz sahnede yalnızlık benim payıma biçilen bir kaftan aslında Kalabalıklar içindeki yalnızlık hem de. Ömrüm geçmiyor, yanıyor sanki. Senden sonra unuttum bildiğim ne varsa Yanlızlaştım, hissizleştim bilhassa Her köşebaşını döndüğümde sen geliyorsun hatrıma Şimdi diyorum, şimdi çıkacak şu dönemeçten karşıma Unutturacak bana düne dair ne varsa, Hiç gitmemiş gibi sil baştan, Ya da hiç gelmemiş gibi en baştan ! SEHER BARUT |