Gönülden gönüle...yangınlardır yangınlara iten çerçevesi sıfırlanmış misali kalp denen yürek denen almış başını gidiyor katlanarak katlıyarak yuvası kahırların acısı kocaman kos kocaman sığmıyor kefenine önü muamma arkası geçmişin tahtalı köyü gurbet elinde ki gibi poyrazlara muhtaç kırbaçlıyor ruhunu yalnızlığın sızlıyan kemikleri.. oturmuş bir köşede hüzünleri okunur gibi yüzünde matemlerime sebeb kıyamazlığımın diyarında çeker gibi içini derinden derinden gönlümün dağlarında yeni közlere aday, bilinmezki bilinmez ki aşk denen sevda denen bu ne bir günlük ne de iki günlük ebediyetin çehresinin meziyeti gönülden gönüle giden... (Berlin,08.01.2014) Talat Özgen |