Bunun adı aşk olsa gerek sevda...
biliyormusun sen
sen hem varsın hem yoksun gibi sızlıyan yüreğimde göz yaşlarımda damla damla akan zamana ne çare? eh be can tanem can tanem dediğim mesafelere kattın beni bitmeyen çilelerde özlemlere dem sönmiyen yangınlarda içimde köz daha ne kadar ne kadar? sormasın kader cevabı sonsuzluğun koynunda kayıp saymıyorum artık saymıyorum dumanları onlar senin eserin eserinin sisleri can damarımdan vurulmuşluğun sessizliği sensizliğine yas tutuyor matem varlığının yokluğunun çarmığında bir ileri bir geri hiç bitmiyecek gibi bunu adı aşk olsa gerek sevda gerisi luzumsuzluğun boşuna kürek çekme misali ben buna da razıyım senin şu evrende nefes alman dahi bana yeterli yeterli yeterli yeterli hissetmeninde çok ötesi... (Berlin,09.01.2014) Talat Özgen |