önce hülyalarımız vardı
gökyüzünde uçmak adına
sömestre tatilinde aynaya bakar kendi resmimizi çizerdik güya
o yıllarda dini bayramlar da şubata gelirdi,
ütülü giymek adına
Hamitçik'in kömürlü ütüsüne doldururduk

sobadaki odun közlerini
yüklükten şilteler iner
anamın çeyiz sandığından başka bir şey yok ütülenecekler altına koymaya
öyleydi hayat

canımız sağ olsun
şükür.

Yazabildiğimiz en anlamlı hikayedir hayatımız.




Mükemmel bir kompozisyondu.

Gönülden kutlarım Değerli Şair.









Bir ömür yetmez



Bahtı teninden yanık bir serencamdı
Bir ömrün bana giydirdikleri
Kaçamadım şerrinden şamarından feleğin
Daha tüysüz bir çocukken dilim dağlandı
Yasaklarla korumaya alındı bütün düşlerim


Ardım sıra kurallar devriyeler gezerdi
Başım üç numara traş trahomlu gözlerim
Babamın ters-yüz ceketi gibiydi hayat
Acısı bol bir ağıt gibi dururdu bedenimde
Ya da sokaklarıma dar gelirdi.


Parçalanmış bir aynada büyüttüm kendi kendimi
Kurşun eritilirdi başımda okunmuş sular içerdim
Boynumdaki muskaya havaleydi bütün hâllerim



Hem takdir hem tekdirlik bir mektepliydim on beşimde
Yağmurlar ve şarkılar kardeş gibiydi
Şarapla tanıştığım rüzgâra bulaştığım bir takvimdi
Hepsi bir şiirin eskizleriydi belki
Sonraki yaralarıma sargı bezleri


Ten çıra olmamıştı yazgım henüz bakirdi
Giz yüzle tanıştı sonra boynumu sıktı muska
Bir tren yolculuğunda bozdum bekâretini


Sonrası âhir zaman kahır mevsimi
Yenildiğim yıllardı kapılar kilitliydi
Rüzgârsız kaldım dilim paslandı otuzumda
Tezgâhlarda boylu boyunca ertelendim yarına
Gözlerinin düsturuyla kırdım gecenin çemberini
Kaç arkadaş daha silindi kütüğünden
Notalara söz oldular, şiirlerle kutsandı isimleri


Kırk kere bozmuştum tövbemi kırkıma geldiğimde
Sığınacak bir dergâhım da yoktu üstelik
Biraz daha büyütmüştüm yaramı
Bende gözlerin kaldı o şarkının sözleri
Bu biraz da kendimi seninle tanımlamak gibidir
Orda saklıdır dünyanın bütün hazineleri
Kutlu bir mirastır elbet
Bir ömür yetmez anladım
Yazmak için bütün sen’leri







A.Hicri İzgören