GÜVERCİN
bir zamandayım ki güvercinler sadece kanat çırpmak için uçuyor.
yer ğöğü selamlarken başı hep önde. sobalar yanıyor karlı kış gecelerinde. namlular sevgiye doğrulmuş, gözler yaş akıtma mevsimini gözlemekte. bakmayın,güvercinler sadece asılı gökte. niceleri havalandırdı barışa kanat çırpsın diye; ama uçan da uçuran da şeytanın hizmetinde. galebe çalacak bu gidişle muhalif havanın şiddetine kanatları güvercinin;ama yazık çok geç. çocuklar çoktan vazgeçti kanat çırpan güverciini umutlu gözlerle seyretmekten. güvercinler vazgeçmez gökyüzünü süslemekten; ama acısı çoktan kavurdu yeryüzünü güvercinlerin leşe dönmüş yürekleri. kana bulanmış her yer masum çocukların minicik yüreğinde |