ÇÖPÇÜ'DÜR ZAMANÇÖPÇÜ’DÜR ZAMAN Gözlerimdeki hüzün eylül tortularından Gülüşümü gül yüzlü çocuklara adadım Yasaklarla korumaya alınınca düşlerim Sustu içimdeki geveze kuşlar . Belkileri keşkelere kaptırdım. Ve şimdi , Dudağımda binlerce söz ölüsü vedaların silahıyla vurulmuş. Yaşasa şiir olurdu her biri Alfabenin aslarıyla yoğrulmuş . Keskin bıçak aklımın kestiği damarından duygularım kanamaktan kangren İlaç kar etmezmiş buna Öyle söylerdi annem . Hangi yöne dönsem Yarama çarpıyorum . Pervaneler misali. Kolay değil ateşi,ateş ile söndürmek Bana bir ırmak gerek. Ve bir rüzgar ıslığı en delisinden. yelkenleri yeniden şişirecek. Yolunu yitirmiş bir gezgin gibi Arıyorum içimde kaybolan hazineyi anladım ki, Yeniden yazmam gerek kalbimin şifresini. Düşmeden yüreğime en son cemre Tutunamam dallarına baharın. Yeniden çıkar mı bilmem Kozasından kelebek kanatlarım. yeşermeden acının köklerinden umudun mavi hazzı Getiremem ilk yazı. desem de zaman zaman, Diyor ki ustam, Geç bunları bi kalem. Bedeli acılarla ödenmiş, katline hüküm verilmiş aşklardan ne varsa geriye kalan, Hepsini silip süpüren çöpçüdür zaman. MELAHAT ÇETİNKAYA |
Güzeldi şiir.