BİRİ VAR[mış]Biri varmış! Gözleri derin bakarmış, Sözleri kalpte akarmış, Yakasına giz takarmış, Sınırlara çok şaşarmış, Hüzünler ile yaşarmış, Sevgileri ile taşarmış, Ama o; Koca bir [yalan]mış… Biri varmış! Kelimeleri arkadaşıymış, Cümleleri ise sırdaşıymış, Dertlerle can yoldaşıymış, Bunu şiirlerle paylaşırmış, Ama o; Tartışmasız [yalancı]ymış… Biri varmış! Gecelerini gündüzlerine katanmış, Efkarlara gözyaşları alıp satanmış, Sevgi rüyalarına erkence yatanmış, Dost deryasında gemileri batanmış, Mânâsız sözlere deli gibi çatanmış, Ama o; Ne kadar da [sahte] bir insanmış… Meğer ben neymişim!.. O ‘biri’ benmişim... Kabul!... Her kim [yalan] olduğumu iddia ederse, ortaya koyduğu [yalancı]lığıma gülecek kadar [sahte]yim. Ya (siz) ne kadar gerçeksiniz? |
Kabul!...
Her kim [yalan] olduğumu iddia ederse,
ortaya koyduğu [yalancı]lığıma gülecek kadar [sahte]yim.
Ya (siz) ne kadar gerçeksiniz?