Kaçıncı yıldönümünü yaşıyor ayrılık.
Terk edilişimin kaçıncı yılındayım.
Kaç bahar geçti bilmiyorum üstünden.
Yargısız infaz edildi yüreğim.
Ve darağacına götürdüler bir sabah vakti.
Celladım oldu benim o insafsız gülüşün.
Ve boynuma geçirerek ipliği.
Sormadan son isteğimi daha.
Vurdun tekmeyi aldın ruhumu.
Sahi neydi istediğin benden.
Beni böyle bitirecek kadar çok mu sevildin.
Söylesene.
Hayatıma neden girdin sevgili.
İhanet suyuna mı batırdılar seni.
Daha gelmeden mi meyilliydin gitmeye.
Ne vardı ki söndürdün bu körpe gençliğimi.
Bir mahkeme kurupta karar verdin kendince.
Vicdanın rahat olsun vurulur hep sevene.
Ama bir dinleseydin etseydim bir kelime.
Gitmek kolay kalanı düşündün mü bir kere.
Söyle sevgili söyle ne istedin kalbimden.
Seninle dolu kalbi nasıl söktün yerinden.
Hangi bahanelerle avuttun vicdanını.
Böyle hiç yere beni nasıl aldın ki benden.
Şimdi ölmüş bir ruhun yaşayan bedeniyim.
Terkedilmiş bir şehrin hüznü gibi yüreğim.
Ve öyle bir şehirki ne gelen var ne giden.
Aşk bilse utanırdı böyle çektirdiğinden..