BEN DELİ SEN DELİ....
Çok geçmiş değil daha dün akşam,
Yine kapıyı çarpıp çıktım Sen deli, ben senden deli Kudurdu telefonum cebimde, Ellerim cebimde, aklım hep sende Küfürlerin biri bin para dilimde Ne şerefsizliğin kaldı, ne hepsi işte.... Ben sahilde martılara dert anlatırken Ne bileyim sokak sokak aradığını Hoş ben deli Bilsemde ne yazar İçtim...İçtim ve yine içtim Çay bile içilmiyor ki sensiz Yahu ne zor şeymiş İtanbulu sensiz yaşamak Bin pişmanlık çöktü öfkesi dağılan yüreğime Odanda çarpıp çıktığım kapı olaydım dedim Yaktığın sigaranın son dumanı Yok...İki dünya bir araya gelsede yok Bu sefer sebebim çok Çoku ve yoku düşünürken İnatçılığın doruğunda ben Kediler bile yaklaşamadı yanıma Bir şey oldu bir an.. Yahu o gülüşünü gördüm kapıda Öfkem duman oldu uçtu, Deliliğim kendini pembeye bıraktı Ne mırmır kaldı dilimde, ne isyan Beni kendime getirdi o sıcacık sarılman..... Saadet bu alem/ 3 ocak 2014 cuma Şiirin hikayesine gerek kalmadı bence. Her şiir bir hikayeyi anlatmaz mı? |
Olsun be sevda bu bazen de deli deli esmeli ki,
meltem sıcaklıklarının kıymeti bilinsin...
Olanca akıcılığı ve anlatımıyla harika şiirinizi kutluyorum...