SEVGİLİ BABAMVarlığın hayattı yokluğun da ben Öksüz kaldım yüzüm gülmüyor babam Son nefeste hakkım helaldir derken Gittiğini aklım almıyor babam Kadere razıyım candan yan samda Baba kokun durur hala masam da Beş vakit hayırla seni ansam da Gönlüm sensiz huzur bulmuyor babam Makber dostum oldu artık düşüme Ağlamak yakışmaz belki yaşıma Gittiğinden beri aklım başıma Çok uğraştım ama gelmiyor babam Vuslatı mezarın taşına yazdım Yokluğun ağırmış diyemem bezdim Yaşamın sırrını yeniden çözdüm Gözyaşım sırlarda kalmıyor babam Tövbe ettim kabul olsun yücede Hakkı zikrederim her bir hecede Sensiz kaç uykusuz kara gecede Yaşamayı gözüm almıyor babam Gönüller ağlarken baba yasına Baykuşlar üşüştü bak mirasına Özlem hançerinin her yarasına Tuz bassam da çare olmuyor babam Sevgin böyle her gün kalpte coştukça Sensizlik acısı dağlar aştıkça Akan pınarlarım dolup taştıkça Gözyaşımı kimse silmiyor babam Sabırları yığdım can kafesine Kulaklarım hasret kaldı sesine Vuslatı saklarken son nefesime Kimse kadir kıymet bilmiyor babam Gözyaşımı dostlar silmiyor babam. Muzaffer TEKBIYIK |
Babanız...
Babalarımız...
Hangi yaşta olursa olsun şu resimdeki bakışlarını gördüğümüzde iliklerimizi saygıyla, sevgiyle, onurla titreten ve varlıklarına her zaman ihtiyaç duyduğumuz, yüreğimizin orta direği olan o yüce varlıklar.
Yok şimdi belki bedeni ama sözleri beyinde... Demek ki gitmedi, gidemez.
Paylaşımınız için teşekkür ediyorum.
serap hoca tarafından 3/9/2010 4:28:30 PM zamanında düzenlenmiştir.