Yitmişken
Her sabah kar beyaz dağlar, içine alırken o sımsıcak güneşi,
Dargın beklemekteydi dağların gölgesinde nehirler… Yitmişken son kimliğim, son öyküm Duyulmayan kuyularda çığlık çığlığaydı sözcükler… Bir beklenti değiştirir miydi, şu idame ettiğim hayatı? Katlederken sözcükleri, ay ışığından yoksun geceler… Yitmişken ruhum, sesim ve soluğum Hiç konuşmuyordu geceden beslenen gözleriyle baykuşlar… Unutturmuyordu ki hiç ! Ne yalnızlığımı, ne de deliliğimi, Avuçlarımda kalan lekeleriyle hararetli öyküler… Yitmişken yüreğim, bedenim ve gayretim Aynaya her bakışımda kızgın kızgın dalgalanıyordu çizikler… |