İskenderiye Feneri
dikildim denizlere
uykudayken dalgalar iskenderiye feneri gibi adım vurduğum yerde pabuçlarım maviye boyandı maviler, gölgemin çıplaklığına... denizlere dikilişim dalgalardan gizliceydi dökmedim sırrımı kimseye martılar haricinde uçabildikleri kadar da ketumlar kör bahis güvenirim bir simide satmazlar ve kur yapar martılara gün ölümünden doğan yetim dalgalar... dikildiğim denizlerde mavilerin mîri emdi ışığımı; aman vermedi, söndüm. martılar karanlığıma çarptı düştü gagalarından bana ait ne varsa ve dalgalar tersine aktı rüzgarın aksine... maviler pabuçlarımı aştı; ben mavi, sırlar mavi... ve üç mezar kazıldı kimsesizler mezarlığına; gün ölü, yön ölü, ben ölü... Attilâ Edri |