Parmaknice topluluklar, nice yalnızlıklar hepsi geçip gitti bu memleketlerden nicesinin ünü dağları aştı nicesinin serveti göğe ulaştı nicesi sultan oldu kimi ellere nicesi bir kuru ekmeksiz öldü kimisi güneş oldu, doğdu illere kimisi kasvetinden toprak kuruttu kimisi vazgeçti kimliğinden kiminin kimliği benliği oldu şarkılar söyledi kimi kimselere kiminin mürekkebi diyarlar gezdi kiminin duvarları değdi göklere bir çaput parçası ev oldu kimine kimisini öteledi durdu kimisi kiminin yüreğine sığmadı kimisi kimisi ekmeğinden böldü, kimisi canından bir tebessümü koymadı kimisi kiminin derdine ağladı kimisi kimisini bağladı gönlüne kimisi kimileri kimlerin kimsesi oldu kimisini kimsenin ruhu duymadı kim olduğu, kimin olduğu, kimden olduğu denmeden; herkesin ayak parmağına asıldı kimliği. |