yavaş yavaş
yıl içinde böyle bir gece kadar
sessizliği hiç yaşamadı bu sokaklar derdi meçhul, esintiler de küskün üstelik sadece üç, beş hanede yanıyor lambalar tahmin etmek güç değil şimdi aşikar, gürültünün ocağı nerede doğanın ortasında uykusuz nice kuşlar ve mutlaka devrini beş geçen okların özleminde gül kokulu hayallere busede gönüller biraz daha zenginleşirken hatıralar kim bilir, belki yarın rüyasından uyanacak yeni fırtınalar umut dünyası işte güzellikleri düşünmek bin avuntu neylersin arkadaş, bak yavaş yavaş akarken tükeniyor adına ömür denen o pınar 31.12.2013-Ahmet BOZTAŞ |
Hüzünler sevinçler kayıplar hastalıklar umutlar hatırlanır.
Aynalar gerçekleri söylese de inanmak sona kalır ertelenir.
Bazen yapılmak istenenler ötelenir zaman varmışçasına.
Ömürdür tükenen ne yapsak çaresizlik çalar kapımızı.
Yine de sağlıklı yaşamak yaşlanmak en hayırlısı.
Bu duygularla beğeniyle okudum dizelerinizi hocam.
Saygılar alkışlar İzmir'den.