AYSEL HANIM BU HARİKA MISRALARI SAYFAYA DÜŞÜREN YÜREĞİNİZE SAĞLIK OLSUN
TEBRİKLERİMLE

"İnsan doğarken ağlar
Ölürken gülmek için mi bilmem?
Düşünce aşka; yaprak gibi titrer gönül..."

eğer gönül aşktan titreyecek ise; donmakta güzel yanmakta diyelim

kaleminiz daim olsun.
kutluyorum güzel şiirinizi

esen kalınız

yüreğine ilhamına bereket şairem
selamlar

Ses verirken Ney
Can bulup nefesinde neyzenin
Hasreti nağme nağme aşk ile nakşeder yüreklere...

Hasreti dokuyup tezgâhında, gülü çağırırken bülbül
Yanık sesi yanık gönüllere dokunur ince ince...

Dokununca gönüllere dalında titrer yaprak...

Gelişinden bellidir gidişi
Tomurcuğa dururken daha
Ayrılığın hikâyesi yazılır dallara
Sarsılıp narin bedeni zangır zangır titrerken;
Sesi karışır rüzgâra haber verirken ötelerden
Ölümü hatırlatır renkten renge dönerken
Sessizce gelip sessizce göçüp giderken
Hüzün yağar; hazan denilen zamanlara...

İnsan doğarken ağlar
Ölürken gülmek için mi bilmem?
Düşünce aşka; yaprak gibi titrer gönül...



Mükemmel anlatımdı severek okudum
Usta kalemi engin yüreği selamlıyor yeni yılını kutluyorum

insan dogarken ağlar giderken dahada ağlar

demek insanın bu dünyada işi ağlamak

ne güzel dile gelmiş gönül sesiniz

kutladım kaleminizi yüreğinizi

Dokununca gönüllere dalında titrer yaprak...


Hakikatende oyle...
Gonulden tebriklerimle..
Selam sevgiler..

Yürekleri titreten, aşk rüzgarıdır.
Gönlünüze sağlık.
Saygılar.

1950'lerin başında bir gece Beyoğlu meyhanelerinden birine, elinde bir ney muhafazası taşıyan, 25-30 yaşlarında, iyi giyimli bir genç girer. Şöyle bir etrafı kolaçan ettikten sonra, boş bulduğu bir masaya ilişip, havalı bir el hareketi ile garsonu çağırır;

-Şişşşt,bakar mısın buraya.

Garson seyirtir hemen masaya doğru;

-Buyrun beyim?

-Bir Fahrettin Kerim bana. Biraz buz, az da badem.

Fahrettin Kerim, o zamanların İstanbul valisinin adı ile anılan minik rakı şişesi. Büyüklerim bilir,hani "mini mini valimiz, ne olacak halimiz" sözleriyle anılan.

-Başüstüne beyim.

Sipariş gelmeden daha, mekanın sahibi gelir masaya;

-Delikanlı,bakar mısınız?

Delikanlı afili bir bakış atar;

-Buyurun?

-O masadan kalkmanızı rica edecektim, şu arkadaki masaya alsak sizi.

-Ne münasebet efendim, boştu masa ben geldiğimde.

-Üstadın masasıdır bu, buraya gelen herkes bilir, kimse oturmaz!

-Ne üstadı imiş bu?

Patronun gözü masadaki neye ilişir ve gözüyle işaret eder;

-Üstad Neyzen Tevfik, tanıyor olmalısınız.

-Tanımam ben benden başka üstad, bu aleti benden iyi üfleyecek, benim üstad diyeceğim adam.

Patron sinirlenmeye başlar, iki de fedai hareketlenir masaya doğru.

Tam o sırada, az önce meyhaneye girip tartışanların haberi olmadan duruma şahit olan Neyzen Tevfik el eder patrona "bırak kalsın" anlamında. Ne de olsa son demleridir artık hayatının, durulmuştur artık gençlik ateşi. Yavaşça ilişir arkadaki boş masaya, bir Fahrettin Kerim de o söyler, az da badem.

Delikanlı ikinci şişeyi de bitirdikten sonra, neyi çıkartır muhafazasından, dudaklarına götürür.

Patron artık dayanamaz acele seyirtir masaya;

-Delikanlı ayıp yahu, üstadın yanında.. Herşeyin bir edebi, usulü var yahu!

Arka masadan kısık bir ses duyulur;

-Şşşşt bırak efendi, tamamdır.

Patron üstada hürmetten, geri geri çekilir karanlığa doğru, delikanlı başlar bir taksim üflemeye. Herkes bırakır çatalı, bıçağı, kadehi; kulak kesilir. Ustadır delikanlı hakikaten. Ustadır da, çok tizden girmiştir, hem caka satma merakı, hem de içkinin tesiri ile tıkanır kalır..

Tam fısıltılar başlamışken,ilahî bir ney sesi duyulur üstadın masasından, delikanlının çıkamadığı perdeden almış, devam etmektedir. Şaşırır delikanlı, hem zordur o perdeye çıkmak, hem de alıcı gözle baktığı halde, ney görememiştir üstadın elinde o ana kadar.

Arkasına döner, bakar. Gördüğü de yeter ona, toparlanmaya başlar alelacele, kıpkırmızı bir suratla.

Üstadın elinde ney değil, boş bir Fahrettin Kerim şişesi vardır, ona üflemektedir ney yerine.

Alıntıdır

kutladım güzel şiiri de yeni yılınızı da

Kaleminiz baki olsun. Her zaman okunası şiirlerde buluşmak dileği ile, selam ve duamlasınız. Saygılarımla efendim.