Karıncalar mutsuz
Karıncayı ölüm döşeğinde seyreder güneş
Ne kadar çalışkan olduğunu düşündüm küçüklüğümü tahtadan beşiğe beler annem Çok sıcaktı bana, ama üşürdüm. Büyümek için uğraşırdım Büyük adam olmak için düşünürdüm Annem büyük adam olacak derken Kırkı vurdu ibreler tam saat on iki de Annem bana hala çocuksun der Büyümedim onun gözünde Geriye baktığımda ne göreyim annem hala benim küçüklüğümü sever Binlerce karınca cesedinin ayak izlerinde Ağlayanlar susmuş Gökyüzünde ki bulutları seyret anne Karıncalar mutsuz.. güle güle anne. |