Heybemde Aşkın MektuplarıYitik sözler gibi örselenmiş fısıltıda içim Sınırları yağmalanmış kentlerce yitiğim Güneşi uçuruyor çocuklar uzak kırlarda Avuçlarında yorulmuş bir rüzgâr Sıvasız ocaklarda bir kadın bakışı Aşkın güvercini konmuş omuzuna yar Utangaç telaşların mavi kentlerinde Ardına dek açılsa pencereler Korkularla savrulsa uzaklara gurur Heybemde aşkın mektupları İbrişim gülüşlü tohumlar Doğurgan mevsimleri nasıl unutur! Sorgulanmamış gerçeklerin kabından Yeni merhabalar içeriz biz her dem Öperiz kabuklu yaralarımızı vakur Korsan rüzgârlar eser uzaklardan Aynalar düşer, anlar kırılır Çok uzaklardan gelir sesin ey yar! Düş ağır aksak mavilerde üşür Yine de, hep kendimiz oluruz şiirlerde Kekre gözyaşları içimizden dökülür Çatlar tenimiz binlerce çatırtıyla ah! Kurur ansızın bakir nehirler Uzanır gönlümüze o arsız yalnızlık Batar çok uzaklarda güneş Omuzlarımızda ağlayan kuşlar üşür. Selahattin YETGİN |
Aynalar düşer, anlar kırılır
Evet şair
o kırılımalar var ya, geri dönüşü olmayan hataların telafisi de yoktur.
emeğe Saygımla...