Şimdi ayrılık var yandığımız yerde,
Kokusu sindi kalbimize,
Olsun içimiz temiz bizim,
Anılarımızı yaşatırız belki,
Koymayız kimseyi yerimize.

Ben zaten sevemem,
Seni bilemem!
Emanetini sararsa da saklarım,
Eskide kaldı diyip gülüp geçemem,
Dokunmam kimseye,
Dokunmasınlar da, istemem!

Bana yeter bu kadarı
Fazlasını istemem,
Duyarsam susarım,
Hıçkırmadan ağlarım,
Öldürse de içimi yokluğun,
Sonrasızlığını hakkıyla yaşarım.
Senin adaletini bilemem!

Dokunduğun yerler mühürlü kalır,
Ellerine ihanet edemem,
Kendime bile dokunamam,
Esaret değil ayrılığın,
Ama özgürlüğü sensiz sevemem.
Senin sınırlarını bilemem!

Yaşarım bir şekilde,
Ölürsem acımın da hakkını veremem,
Izdırap taşırım belki,
Çok ağrır, çok kanarım,
Uyanırım, camı açarım elbet,
Değişmez gördüklerim evet,
Değişmesini beklemem,
Senin gözlerini bilemem!

Yerimize konan ayrılık noktadır benim için,
Altına en fazla virgül koyabilirim,
Dünyanın hiçbir harfini,
Senin adını yazacaklar diye birleştiremem,
Senin imlanı bilemem!

Susarım, hep susarım,
Tek umudum kalır geriye,
Sırf bu yüzden ölemem,
Sana ölene kadar demişken,
Yarı yoldan dönemem,
Senin yeminini bilemem!

Ne başkasında gözüm kalır,
Ne geri kalanımı başkası alır,
Sevemem,
Seni bilemem!


ÇiselOnat’08