Yorgunluğu gözlerinden okunurdu
Yorgunluğu çakmak çakmak
İsyan ve is kokardı sanki
Bin bir umut ile damla damla biriktirerek
Emeklerini bin mutlulukla dolu kasesine
bırakırdı...
Sabahları çay buğusunda gazetesini okur
Bir kaç satır hayır duasını ellerine üflerdi
Soğuktan dizlerini tutar da içindeki o yorgunluğu alamazdı
Bazen eline aldığı çekiçle raks eden bir bülbül havasında
Sanatının tüm derinliklerine sabır kalemini yazardı
Veli ustası vardı arada bir uğrardı yanına
Sonra Yılmazı da kaybettik...
Gidenlerin ardından çekilmez oldu sanki o sokaklar
Eski ihtişamını kaybederek solmaktaydı yıldızlar
Dertler yakasını bırakmadı ki bir gün şöyle nefes alsın
Bazen hiç beklenmedik bir loto kapsını çalsın
Tüm dünya onun olurdu muşta çekiş sesiyle
Hile ile işi olmayan esnafların babası !
Bin türlü nazlı gök kubbe bugün ona bir cilve yapmasın
Felek işini rast getirsin hep hoşnut kalsın
Akşamları uykunun tadına doya doya
Kahveyle mutluluğu aralasın
Temennilerin en güzeli ataya saygıdandır bunu bilirim
Bu şiirin adı da pek kıymetli BABAM’dır benim....