Sen Serp Külümü DenizlereDudağımın çizgisinde adın, özlem külüm Saçlarının tellerinde kokun, aşkın ölüm Senin için düştüm yollara, sevdan gülüm Aç kapılarını Ankara, yardır tek hüznüm Üflesen sönmez bu ateş, ben üşüyorum Nefesini sal içime, hasretini çekemiyorum Bir sana kulum ey aşk, başka sevemiyorum Al koynuna Adana, sevdanı çekemiyorum Gel dedin yıllarca, tutuldu nutkum neyleyim Gülüşün hançer bağrıma, aşkına divaneyim Mahşerin olsun sevda, sensizken viraneyim Dola kollarını Antalya, say ki cennetteyim Mevsimler yapıştı yakama, vuslat bana kaldı Ummana döndü sevda, içimde kırlar hazandı Duman sardı dağlarımı, ayrılık pek yamandı Tükendi hep umutlarım, maziden şiirler kaldı Darıldım artık yıllara, unuttum aşk sözlerini Döndüm kuru dallara, özledim ben gözlerini Yorulup düştüm yatağa, tutamadan ellerini Bir bulut geçti göğümden, ıslattı bedenimi Çürüdü dilim baharında, özledikçe kavruldum Sarardı goncam ayazında, bekledikçe kurudum Firari atlar gibiyim, kendi kırlarımda kayboldum Aşk gönlümde derin yara, ah dedikçe yoruldum Senin için sardım çileyi, çekerim yar ömrümce Bırak kanasın yaram, el çeksin tabipler bu gece Ölüm olsun özlem, sen serp külümü denizlere Mecnunun olayım hep, bekle beni çöllerinde Selahattin YETGİN |