Umut sürdü şiirlerin dili bir avaz çığlığa, Dolunay gecesinde med cezirdi şimdi hüzünler, Bir çift söz uğruna, yanıyordu yürekler. Ses verdiğinde açılıyordu gonca güller, Yaşanan anların, akrebi dolanıyordu zamana, Heyhat … Şefkatin doğmamış vatanında oluyordu sabah.
Gün yüzüne değdiğinde, umut dalgalarının açlığı, Çaresiz heceler üşüyordu, düşüyordu dizelerde, Şiirler doğuyordu günlere, sesli sessiz derinlikte, Küstüm çiçeği can buluyordu, cümlenin orta yerinde, Alfabenin yirmi dokuzu yetmiyordu, zamanın benliğine, Heyhat … Ezber bozuyordu aşk, karanlıkta sil baştan.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Gün Yüzüne Değdiğinde şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Gün Yüzüne Değdiğinde şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
içinden hüzünler geçiyor kendine,
yalan söyleyen...
aldığı nefesi yaşanmamak sayıyor
karanlığa aldırışsız sabaha karşılar...
bir boşluk,bir soğuk,bir karanlık...üşüyor
sevdanın uzanmış elleri, arta kalmış dünlerde...
kurgusu da,duygusu da güzeldi...kutlarım
saygımla