Varlığın yeter...
vazgeçinilmiyor
sevgiden ekmek gibi su gibi hava gibi çoğu zaman set çekilsede önüne, matemdir belki ikinci adı hüzünlerde kaynadıkça, canına okuyan.. bilmez ki, ruhun darağacında mesafeler intikam aldıkça zamanın koynunda.. bilmez ki, umuda koşan yolculukta cam kırıntılarını nefesini kesen.. bilmez ki, sende cansın can bilsede ne işe yarar? olurken kendisi de diğerleri gibi bir engel şu kahırlı dünyanın zabıtında.. ey benim gönlümün çilesi dediğim kayıp, arama beni bende sensizliğin gölgesinde.. sen bilmezsin belki, senin varlığın sessizliğin bile bana yeter... (Berlin,14.12.2013) Talat Özgen |