SENİ SEVGİMLE...
SENİ SEVGİMLE…
Görebildiğin kadar sevmelisin Ağlamayı bilmelisin Hüznü ve kederi sevinçle birlikte Taşımalısın yükü yüreğinde Her gün gittiğin yolda Dönüp baktığın köşede Bakmayı bakabildiğin kadar Bakmalısın sevgin kadar Kar yağıyor uzanıyor ellerimiz Kelebekler uçuyor Toprağa düşüyor ümitlerimiz Eriyor toprağın bağrında Yanık duygularımız Üşüyor yalnızlığımız. Hesabını yapmalısın hesapsız düşlerin Gerçeğe alışmalısın Alışabildiğin kadar acıya Belki başka bir bahara Sözlerini seçmelisin Tutmalısın söz verdiğin kadar. İnce bir dokunuştu Benimkisi ipeğimsi saçlarından Koklamaktı hasretini Ruhumun derinliklerinde Yılların kanadında taşımaktı Seni sevgimle… |