sanma ki kolayseni özlemek nasıl bilir misin sevgili.... boğazımda düğüm düğüm alazı bir yalnızlık varlığında yokluğunun ölüm kokusu tükenmiş ruhum siyaha çalan kızıl bir gecenin sessizliğinde sen varken sensizliğin sancısı düşüyor yalnızlığımın orta yerine neden sonra söylenen tanınmamışlığın kasvetli dil yaraları sensizliğe düşürüyor acıyan ruhumu... sensizlik ahhhh o ateşi yakan sensizlik... kaçıncı kere yaşanıyor artık sözlerin eksiltisi... benden senden bizden arta kalanlarla acıtsa da intihar sabahlarına uzanan bir yalnızlık dillense de dudaklarımı yakan isyan sensizliğe küfretmeler de çaresiz... hırçınlaşıp saldıran ve bencilleşen sevgi değersizleştiriyor "seni seviyorumları" senden benden bizden arta kalanlarla sanma ki kolay... sensizliğin koynuna uzanmak. |