Erken
Ne vakit başlasam seni
Yokl/ardasın hep sen Ne kadar y/azsam sana Bir o kadar ç(y)oktuk biz Ki geç tanımak sevapsa Erken ayrılığımız gün/ah değilmi? Ellerim avuçlarında yandı Uyandı adını sayıklayan gözbebeklerim Erkenden korkuyla sana Bir sen ağladın gözlerimde yerime Ve bakışlarım yakıverdi avuçlarını Adımlar üstümden geçiyor bir bir Anladım sevilmiyorum ilk gün gibi |