BANA ÜŞÜMEK KALIYOR
Yıldız oluyorsun gözlerimde
Iradıkça gönül göğümden Dolunay doru atın, tunçtan kanatlı... Üstünde altınışık bir yolcusun Gecelerin munis sezsizliğinde Simli, sırmalı tellerle bağlıyorsun Sevmek zor, kopmak çok daha zor Doğuşunu bekliyorum ufuklardan Her yan kar-buz, ayaz vurgunu Zemheri bulutlarına sitemim var Baharına susadım Karanfil pembesi gülüşlerine ’Sevmiyor’ da kaldı Papatyanın son yaprağı Gölgesiz karanlıklar gibi Bu son yaprakta yitiyorum Bana üşümek kalıyor sadece Üşüyorum, üşüyorum... KÖMEN-Haydar Okur |
sevgi, papatya fallarina ,rastlantilara birakilmayacak kadar özeldir,güzeldir
yüregini görmüsse ....
seviyordur mutlaka
seviyordur...
yüregine,kalemine sevgiler